"Ik heb oprecht en vroom gehandeld, als een goede patriot, en zo zal ik sterven." Op 13 mei 1619 kwam er met een publieke executie een einde aan het leven van landsadvocaat en raadspensionaris Johan van Oldenbarnevelt. Na de moordaanslag op Willem van Oranje op 10 juli 1584 was er behoefte aan een sterke leider om de oorlog tegen Spanje voort te zetten, maar de broer van Willem van Oranje, Philips Willem, zat gevangen. Op voorspraak van Johan van Oldenbarnevelt werd de 16-jarige Maurits van Oranje uiteindelijk benoemd tot de nieuwe stadhouder van de Republiek. De samenwerking tussen Maurits en Van Oldenbarnevelt verliep soepel. De jonge stadhouder richtte zich met name op de militaire zaken, terwijl de ervaren van Oldenbarnevelt zich als raadspensionaris meer bezig hield met het politieke en financiële bestuur. Zo sloot Van Oldenbarnevelt in 1596 het Drievoudig verbond tegen Spanje met Frankrijk en Engeland.Er ontstond namelijk onenigheid tussen de twee mannen toen Van Oldenbarnevelt het leger in 1600 naar Duinkerken stuurde. Daar werd Maurits opgewacht door het Spaanse leger en behaalde hij bij de Slag bij Nieuwpoort slechts ternauwernood de overwinning. De jonge stadhouder was woedend dat Van Oldenbarnevelt zich met militaire zaken had bemoeid en dat hij zo veel risico had genomen. De relatie verslechterde nog verder nadat Van Oldenbarnevelt in 1609 uit financiële overwegingen besloot een bestand te sluiten met Spanje. Dit gebeurde namelijk tot grote onvrede van Maurits, die vreesde het zwakke Spaanse leger zich tijdens de wapenstilstand weer zou kunnen herpakken. Daarnaast betekende het stilleggen van de militaire veldtochten dat Maurits zich meer ging bemoeien met de politieke zaken, tot grote onvrede van Van Oldenbarnevelt.